پاسپورت : تعیین کننده ارزش شما در خارج از مرزها

سخی بهرامیان | پاریس ، فرانسه

21.01.2012

سخی بهرامیان ، موسس و مسول اروپایی نهاد بین المللی محصلین دانشگاه انقره  ( میسا ) و محصل روابط بین الملل و امنیت  در دانشگاه لاور سیلیسیا در لهستان میباشد .

در اوایل ماه جنوری امسال ( 2012 ) خواستم با استفاده از فرصت که رخصتی های دانشگاهی برایم مساعد ساخته بود از تعداد از کشورهای اروپایی " متمدن " دیدن نمایم .

در نخست این سفرم را با تعداد از دوستان پرتگالی ام که در لهستان با هم همصنفی بودیم تنظیم نمودم اما آنها در آخرین هفته نسبت یک سلسله مشکلات ( شاید مالی ) نخواستند تا در این سفر دو هفته ی با من همراه شوند . بنآ این سفر را با دوست دیگر ( افغان ) ، احسان لبیب آغاز نمودم .

در این نوشته ، به نکاتی اشاره میشود که گاه گاهی در جریان این سفر برای ما مشکل ساز بوده اند . بخاطری به این مشکلات اشاره میشود که ، این مشکلات در خارج از مرزها و بخصوص در اروپا  ، تعداد زیادی از هموطنان ما را ناراحت ساخته است و میسازد .

وطن

کلمه مقدسی است . هر انسان در هر گوشه از جهان که ساکن یک منطقه است ، میخواهد و حق آنرا هم دارند تا دارنده " وطن " باشند . یک بخشی از کره خاکی ما انسانهای ساکن در روی زمین ، برای ما ارزش اینرا دارد تا بخاطرش ( بخاطر آبادی و آرامی اش ) مجادله نماییم . جنگها و مبارزات توده و طیفهای مختلف  مردم جهان در گذشته ( و حال ) نشان دهنده این امر است که  قسمتی از کره زمین برای توده ای از مردم چیزی بیش از یک پارچه خاک است . زیرا آن بخش از زمین برای آنها ، تابیعت ، شخصیت حقوقی و امکان فخر ورزی میدهد . به همین لحاظ همواره وقتی سخن از وطن به میان میاید احساسات همواره یکسان و فخر آفرین است 

و اما افغانستان ، برای مردم و بالخصوص جوانان تا چه حدی " مایه فخر " است ؟

بلی ، این سوالی بود که تا آخرین لحظه از سفرم ( تا به حال ) مرا وادار مینمود تا بار بار از خود بپرسم که چرا این کشور به این اندازه " بیچاره و دربدر " شده است ؟

وقتی در میدانهای هوایی اروپا ، ماموران کنترول با دیدن " پاسپورت " تان ، لبخند و یا بگذارید راحت تر بنویسم ، پسخند میزنند ، این را بگونه خیلی واضع احساس میکنید که ما " افغانها " آن مقدار پولهای کمک شده در ده سال گذشته و ارزشهای منابع طبیعی ما را که ارزش آنها بالغ به میلیارد ها دالر است ، به کدام راها و چگونه مصرف کرده ایم . بنظرم هر انسانی در این جهان میتواند انواع بیشماری از مشکلات را تحمل نماید، اما تا جاییکه دیده شده است " هیچ " انسانی و حتی هیچ جانداری در این جهان " حقارت " را نمیپذیرد . آن لبخند ماموران مرزی در اروپا ، مرا آنقدر ناراحت ساخت که نزدیک بود بخاطر شان سفرم را در اولین فرصت ختم کنم . به هر حال ، در جریان این سفر به این موضوع مشخصآ واقف شدم که ، ما افغانها ( متاسفانه ) از نقطه نظر موجودیت حقوقی در جهان از یک تصویر خوبی برخوردار نیستیم . این تصویر ، هیچ ارتباطی با تاریخ پنج هزار ساله و شایان توجه ما ندارد . این موضوع را میپذیرم که ؛ همانگونه که دیگران برخوردارند ما نیز از یک تاریخ "عالی" برخورداریم. اما این در این قرن و در این دوره از زنده گی مشکل ما ( و من ) را حل نمی نماید . زیرا ، داشتن تاریخ عالی متاسفانه در چندین دهه گذشته ، که جهان در فکر ساختن اقتصاد و اجتماع خود بودند ، به ما کمک نکرده است تا دست از جنگ برداشته و حد اقل در فکر آینده اولاد های مان باشیم . و امروز ، با داشتن    این " تصویر" ( بدون شرح)  در هر جا با لبخند ( و پسخند ) دیگران مواجه شویم.

پاسپورت

این یک مدرکی است که شما را به عنوان یک شخص ( حقوقی ) در خارج از مرزهای کشور تان ارزش میدهد و یا هم از ارزش تان میکاهد .

به نسبت اینکه ، چه بودن این مدرک را همه میداند ، ارایه معلومات در این مورد را ضیاع وقت میدانم .

اما ، همانگونه که در قوانین ملی و بین المللی سریحآ بیان گردیده است ، این مدرک باید عاری از هر گونه مشکلات املایی و تخنیکی باشد . زیرا ، موجودیت هر گونه اشتباهی در این مدرک میتواند ادامه مسافرت شما را و آنهم شاید در حساسترین لحظه ها با مشکلات جدی مواجه سازد .

کسانیکه پاسپورت افغانی دارند ( بشمورل رییس جمهور کشور ، حامد کرزی ) بخوبی میدانند که ، نام و نام پدر و اگر مامور توزیع پاسپورت بخواهد ، تخلص در پاسپورت ، با دست و با قلم نوشته شده است . این خود ، نظر به تمام قوانین بین المللی قابل قبول نیست . زیرا ، گذشته از "بد نما " بودن آن ، اینکار زمینه را بشکل خوب آن برای قاچاقبران و یا دیگر خلاف کاران مساعد میسازد تا دست به قاچاق مواد مخدر و انسان بزنند .

گذشته از اینها ، به باور من تعداد زیادی از ماموران توزیع پاسپورت در افغانستان از موجودیت چیزی بنام        " اسم خانواده گی یا تخلص " آگاهی ندارند . زیرا ، آنها در جاییکه در صفحه پاسپورت " تخلص " نوشته است را با قلم خود خط زده بحای آن " نام پدر " مینویسند و اینکار را یک نو آوری میدانند . آنها اینکار را با وجود مخالفت من در حین نوشتن، به پاسپورت من هم انجام دادند . دلیل شان هم " تجربه کاری " بود و هست .

این نوشته را ختم نموده بودم که سفر رییس جمهور به ترکمنستان و اروپا آغاز شد ( 25 جنوری ) و خواستم چند نکته را در اخیر اضافه نمایم .

نظر به ارزش و اهمیت که شخصیت حقوقی روسای جمهور کشورها دارند ، تمامی آماده گی های سفر آنها ، چندین روز  قبل از سفر توسط دیپلوماتهای هر دو کشور بگونه کامل گرفته میشود . نمیدانم که آیا نام و تخلص جناب رییس جمهور ما هم در پاسپورت " افغانی " ایشان با دست و قلم نوشته شده است یا خیر اما اگر فرض کنیم که چنین باشد ، شاید دیپلوماتهای افغانی در اروپا باید زحمات زیادی کشیده باشند تا برای همکاران اروپایی شان بفهماند که ، شخصی که به کشور آنها سفر مینماید واقعآ " حامد کرزی " رییس جمهور افغانستان است .

و اما اگر نام و تخلص ایشان با کدام ماشین تایپ نوشته شده است ، لطف  نموده آدرس آن ماشین و اگر قیمت آن بالاتر از صد هزار دالر نباشد به وزارتهای داخله و امور خارجه هم بدهند تا ما مردم افغانستان هم مانند ایشان از این مشکلات رهایی یابیم. بنظرم ، نظر به پولهای که در حال حاضر در افغانستان در حال مصرف شدن است و در ده سال گذشته مصرف شد ، شاید خریداری آن ماشین آنقدر هم مشکل نباشد .

در اخیر ، اگر شخص رییس جمهور در این سفر با هیچ مشکلی مواجه نشده اند و تا سه روز دیگر هم نشوند ، تا چه اندازه قادر خواهند شد تا " تصویر " افغانها را در نظر اروپاییان " تغییر " دهد ؟

این ، شاید جدیترین مسولیت شخص اول کشور ، رییس جمهور ، در کل و تمام افغانهای مقیم اروپا و امریکا  در خصوص باشد تا نوع دید آنها را ( اروپاییان و امریکایی ها ) به افغانها و کلمه " افغان "  تغییر دهد . رییس جمهور کشور میتواند در جریان سفر شان به اروپا ضمن ملاقات های شان با مقامات ارشد دولتی ، با مردم خود و اروپایی ها هم ملاقاتهای "باز" داشته تلاش نماید تا تصویر" نیمه شکسته" ما افغانها در جهان را ترمیم نماید . اینکار رییس جمهور و تغییر نوع نوشتار نام و تخلص ما افغانها در صفحات پاسپورت ، تغییر بروکراسی کهنه و جابجایی سیستمهای مدرن و امروزی در ادارات دولتی ، توجه جدیتر به حقوق شهروندی در داخل و خارج از افغانستان و آغاز سپردن مسولیتهای بیشتر در تمام عرصه های سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی  به نسل جوان میتواند تا چند سال دیگر ارزش حقوقی ما در خارج از مرزهای افغانستان را بالاتر برده تصویری بهتر ارایه کند .